Ik loop door ons huis, het klinkt steeds holler en eerlijk is eerlijk, zo opgeruimd en schoon is het al lang niet meer geweest. Ik hoor een ‘miauw’ en zeg; niet zo hard Willem, baasje heeft ook een kater. De afgelopen twee weken hebben we onze dagen gevuld met dozen inpakken, spullen afgeven, verkopen, drinken, eten en afscheid nemen. Een achtbaan met een vrije val waarbij wij na elk ritje blijven zitten en steeds nieuwe lieve mensen via de poortjes een rondje met ons mee over de kop gaan.
Insight info: Willem is onze kat, hij wordt de laatste weken getraind om te wennen aan een riempje en reismand want hij gaat met ons mee in het vliegtuig als handbagage.
Wat ben ik trots op ons gezin en wat een bijzonder gevoel om te zien hoe iedereen op zijn of haar manier wordt gedragen. Janna kreeg een surprise party, Nika vulde haar klas met Oreo koekjes, René kreeg een Amerikaans dartpak, pizza met collega’s en de Boyband ontvoerde hem voor nog een avond gezelligheid. Er kwamen vrienden, vriendinnen en unicorns met als kers op de taart ons afscheidsfeestje in de kroeg.
Vanmorgen werd ik wakker en dacht ik na over het schrijven van deze blog. Hoe ga ik beschrijven hoe vol mijn hart liep door de aanwezigheid van alle lieve, leuke mensen? Normaal gesproken geef ik graag een grappige twist aan dingen, maar dat zou dit bijzondere gevoel geen recht doen. We waren overweldigd door de hoeveelheid, geroerd door de aandacht, verwonderd over de onverwachte gasten en geraakt door de lieve woorden.
We hebben gisteren de redenen om ook weer terug te komen wel tien keer verdubbeld.
Bedankt allemaal, het was fijn om nog even te kunnen knuffelen. We gaan jullie missen!
De komende dagen keren we “naar binnen” en richten we ons op onze familie want op 3 januari vliegen we naar Amerika.
— Wordt vervolgd–
