Ons eerste nachtje in ons appartement zit erop. Ook vandaag worden we vroeg wakker, rond zes uur staat iedereen met ogen als koplampen naast zijn bed. We hebben niets in huis behalve het welkomspakket met snacks en de left-overs van KFC. Naja, een dag extra ongezond leven kan er nog wel bij.
We kijken online en zien dat Kroger om 7.00 a.m. al open is en dat is dan ook ongeveer de tijd dat René zijn dikke huurauto daar de parkeerplaats oprijdt. Binnen vijf minuten zijn we al overweldigt, de winkel is gigantisch en wat zijn er veel producten die we niet kennen. We besluiten systemisch te werk te gaan door rij voor rij te doorlopen. Het is ook wel even schrikken, de prijzen zijn aanzienlijk duurder hier en zeker als je groenten en fruit wilt kopen. Na een rij met vijf meter aan BBQ-saus en een diepvries vol kalkoenen krijgen we een error. Ons brein is overladen met nieuwe indrukken. We besluiten het hoognodige nog te pakken en af te rekenen. Bij de kassa staat niet alleen een caissière, maar ook een jonge gast (die al het oogcontact ontwijkt) om onze boodschappen in tassen te doen. Maar liefst 14 plastic tasjes gaan er om onze boodschappen en we rekenen voor een volle kar tegen de 350 Dollard af (slik). Om de pijn te verzachten besluiten we om een bak koffie te scoren bij Starbucks, dat maakt veel goed, heerlijk!
Insight info: Van het vliegen heb ik zeebenen gekregen. Ik wist niet eens dat dit bestond. Het voelt alsof ik op een wiebelend schip sta en soms verlies ik hierdoor mijn balans. Gelukkig had ik het winkelwagentje om me op de been te houden.
We rijden naar huis. Hier rondrijden is een attractie op zichzelf, de houten huisjes met Amerikaanse vlaggen en schommelstoelen blijken niet alleen in films te bestaan. Het valt op dat iedereen vooral gras in zijn voortuin heeft heeft en dat achtertuinen (ook van gras) afgeschermd wordt door een hekwerk. We zien veel auto’s rijden, maar verder geen kip op straat lopen, laat staan fietsen. De huizen hebben allemaal een brievenbus aan de weg, met zo’n leuk vlaggetje wat omhooggaat zodat je vanuit huis kunt zien dat je post hebt (stel je voor dat iemand je op straat ziet lopen, hahaha). Ondanks dat ik hier weinig mensen kan kijken (toch mijn vak ) is het een mooi panorama. Ik verheug me nu al op de zomer om te zien hoe alles eruitziet als de bomen weer groen zijn.
Na het opruimen van onze boodschappen duiken we onze sociale bubbel in. Er wordt gebeld, geappt, geblogd en meerdere malen met de camera door het huis gelopen om onze nieuwe omgeving te laten zien. Het is is fijn om onze lievelingsmensen te laten weten dat we goed zijn aangekomen. We voelen ons vrijwel gelijk op ons gemak in ons appartement en Willem ook.
In de avond koken we, heerlijk groente, vlees en aardappelen. Tegen 9 uur in de avond liggen we allemaal in bed. Bijtrekken van de reis.
Morgen heeft René zijn eerste werkdag.
— Wordt vervolgd —