Op 1 januari gaan we onze laatste nacht in op de oude Venlose weg in Velden. We liggen er op tijd in, maar ook vannacht slapen we onrustig. Voor de wekker gaat staan we naast ons mandje. Onze meiden ook, ze maken zich klaar om nog wat tijd met hun lievelingsmensen te besteden.
Nu dat wat we nodig hebben in koffers zit (en vier verhuisdozen die mijn schoonbroer helpt versturen) gaan we met hulp van familie en vrienden nog een keer door het huis om alles schoon te maken. Om 16.00 vandaag zal de nieuwe huurder intrekken. Het is een Duitser uit de buurt van Berlijn. Omdat we niet weten wat hij als vrijgezel allemaal gaat uitvreten (we duimen voor hem) hebben we vandaag nieuwe matrasjes in ons bed voor hem gelegd (en de handdoeken met wasverzachter gewassen
Tussendoor rij ik ook nog even naar de dierenarts. Onze kat Willem mag alleen mee met een gezondheidsverklaring van minimaal 3 dagen oud. Hij wordt goedgekeurd en we krijgen nog wat goeie shit waar hij slaperig van wordt.
Vandaag is ook de dag dat ik afscheid van Bliksem neem. Ze wordt opgehaald door haar nieuwe eigenaar die zo lief is dat ze tot vandaag bij ons mocht blijven. Ze vertelt dat haar outfit (stickers) vandaag al wordt gestript, maar haar naam op de motorkap wil ze laten staan. Daar word ik dan wel weer heeel blij van!
Insight info: Bij bepaalde thema’s hoor ik achtergrondmuziek in mijn hoofd. Als ik het woord ‘strippen’ hoor wordt daar automatisch het lied van Jo Cocker bij afgespeeld:
Baby, take off your coat
Real slow
And take off your wheels
I’ll take off your wheels
Baby, take off your stickers
Yes, yes, yes
You can leave your name on
You can leave your name on
You can leave your name on
Go over there
Turn on the lights
All the lights
Come over here
Stand on that road
Yeah, that’s right
Raise your doors up in the air
And now shake ’em
Now give me a reason to live
You give me a reason to live
You give me a reason to live
You give me a reason to live
Sweet darling
You can leave your name on!
We leveren onze sleutels in bij de makelaar en omdat we geen auto’s hebben brengt onze buurman ons naar René zijn ouders voor onze laatste avondmaaltijd. Het eten is verrukkelijk en ook de rest van onze kleine familie Lommen (godverdommen) sluit aan om ons uit te zwaaien. We hebben de laatste tijd al zoveel afscheid genomen maar echt makkelijker wordt het niet.
Om 18.00 stopt de taxi. Onze chauffeur Levi van 19 en VVV voetballer duwt onze koffers in de auto. Hij kijkt wat verward als hij de verdrietige snoetjes ziet. Het maakt indruk om zulke grote mensen te zien huilen. Zeker Jo (René zijn moeder) heeft het er erg lastig mee. Jo is een moedertijger die haar zonen die inmiddels over de 40 gaan nog steeds graag zou willen instoppen. Ze is soms wat fel en heeft een mega groot hart (Jo, als je dit leest, ik beloof je, we zullen echt goed op elkaar passen!)
De taxi vertrekt, we zwaaien Velden uit. De taxi hebben we als een cadeau gekregen en waar we ons daar eerst wat bezwaard over voelde zijn we nu vooral dankbaar dat we even alles kunnen loslaten en samen als gezin kunnen ontspannen op weg naar ons avontuur (@the giver: Thank you, mutch love from our family to yours!)
Vannacht blijven we slapen in een hotel in Amsterdam, morgen vliegen we.
— Wordt vervolgd —