Over Anke

Eigenlijk heb ik nooit echt geweten wat ik graag zou willen worden. Toen ik klein was, twijfelde ik tussen clown en bakker. Later, toen ik ouder werd, leek iets met creativiteit me wel leuk, dus koos ik uiteindelijk voor de grafische school St. Lucas in Boxtel.

Bijzonder genoeg dacht ik tot mijn 18e geen enkele keer: ‘Ik wil graag met mensen werken’. Maar dat veranderde, en ik weet nog precies waar, wanneer en door wie.

Op mijn 18e reisde ik via camp counselors af naar Amerika. Ik mocht elke dag met een groep kinderen te paard door de prachtige natuur trekken. Heerlijk, allemaal blije snoetjes. Er was echter een uitzondering: haar naam was Laura. Ze was eigenzinnig, wilde niet meewerken en zelfs brutaal. We probeerden van alles, maar niets leek te werken, tot op een dag. Samen poetsten we het paard, maakten we oogcontact en zei ik: ‘It’s nice to spend time with you’. Ik zag letterlijk iets in haar blik veranderen, en vanaf dat ene moment, vanaf die zeven kleine woordjes, werden we dikke maatjes. Ze was tien, maar een van mijn grootste leermeesters. Ze liet me zien dat het niet moeilijk hoeft te zijn. Soms zijn enkele oprechte woorden genoeg voor verandering. Zij veranderde mijn kijk op het werken met mensen, waardoor ik na het behalen van mijn diploma begon op de PABO.

Hoe ik juist de “moeilijke” leerlingen kon motiveren, bleef mijn interesse houden. Dit was dan ook een van de redenen waarom ik voor het speciaal onderwijs koos. Ik werkte bijna 15 jaar met gedrags-, psychiatrische- en leerproblemen in de leeftijd van 8 tot 18 jaar. Hier leerde ik hoe belangrijk het is om de ander echt te begrijpen en hen niet te behandelen zoals jij dat prettig vindt, maar zoals de ander dat prettig vindt.

Mijn eerste periode in het speciaal onderwijs was pittig. Net zoals managers bij een team een grote invloed hebben op de sfeer, is dat als juf niet anders. Mijn eerste jaar verliep allesbehalve soepel. Het was duidelijk dat er werk aan de winkel was om ervoor te zorgen dat er een veilige groepsdynamiek zou ontstaan, ik orde kon houden en kinderen met plezier met mij zouden willen werken zodat zij tot leren konden komen. Ik weet nog dat ik bij een ervaren collega naar binnen liep, er hing een ontspannen sfeer. Toen ik vroeg hoe ze dit voor elkaar kreeg, zei ze; ‘Ervaring, ik zie het gewoon, ik zie wat ze nodig hebben voordat er gedoe ontstaat’. Dat is toch interessant! Zij zag dus patronen die ik niet zag. Die superkrachten wilde ik ook, en het liefst niet pas na 15 jaar ervaring. Met deze wens heb ik diverse opleidingen gevolgd, van master SEN tot beelddenkcoach, van Lichaamstaaltrainer tot Face-profiler, van NLP Master tot coach, systemisch werk en transactionele analyse. Al deze stappen hebben mij gebracht naar wie ik nu ben en wat ik nu doe.

Inmiddels ben ik alweer een aantal jaren ondernemer en help ik anderen om anderen te motiveren zonder zichzelf daarbij uit het oog te verliezen. Ik werk met begeleiders, leidinggevenden, maar ook docenten en zelfs politieke partijen. Niet vreemd, want anderen in beweging krijgen vanuit intrinsieke motivatie vergroot niet alleen hun effectiviteit en zelfstandigheid, maar ook de energie van alles en iedereen waarmee de persoon werkt. Op deze manier creëer ik een rimpel-effect van positieve energie.

Anke Lommen – van Bergen