De eerste drie fulltime weken school en werk zitten erop. We beginnen allemaal te landen en sommige dingen al wat “gewoner” te vinden. We zijn ook ieder los van elkaar ons eigen leven aan het inrichten. Daar waar we fulltime samen waren gaan we nu, net als in Nederland, steeds meer onze eigen weg.
De meiden gaan vijf dagen in de week naar school. Janna lijkt het extra goed hier te doen. Ze is vrolijker, relaxter en dit schoolsysteem lijkt beter bij haar te passen. Wat ze wel mist is beweging. Niet meer op de fiets, geen paardrijden en ook geen gym dus heeft ze zich afgelopen week ingeschreven voor basketbal (naschoolse activiteit). Dat leek haar wel leuk en zoals ze zelf zegt; ik heb er ook wel de lengte voor (Janna is zelfs voor Nederlandse begrippen lang).
Het aanmelden voor een naschoolse sport vraagt wel wat moeite. Via de schoolwebsite kun je een document van zo’n acht bladzijden downloaden met gezondheidsvragen en een gezondheidscheck. ‘Een gezondheidscheck?’ ‘Jep, echt’. Misschien denk je nu, ‘moeten ze daarvoor eerst naar een arts?’ ‘Nee, dat is niet nodig, hier hebben ze een makkelijkere oplossing. Je kunt gewoon even langs bij de supermarkt. Hier zit een pharmecy waar blijkbaar een ‘nurse’ inpandig zit die je kan onderzoeken. Voor iets minder dan 27 dollar kun je jezelf laten controleren. Een soort van consultatiebureau voor sportende pubers.
Vrijdag was het dus tijd voor de APK van Janna om gezondheidsproblemen voor te zijn (en rechtzaken te voorkomen verwacht ik). Ze deed de oog-test (dat viel soms niet mee met het uitspreken van de letters), werd gemeten, gewogen, moest bukken, op één been staan en hinkelen. Alles goed gekeurd, dus ze mag de weg, uh het veld op. Nu afwachten of ze ook in het team komt.
Nika had afgelopen zaterdag zelfs al haar eerste kinderfeestje. 15.00 tot 17.00 werd ze in een Mexicaans restaurant verwacht waar ze vol gestopt werden met eten, taart en om beurten op een Pinata mochten rammen. Ze vond het leuk, ze vond het wel vreemd dat de cadeautjes niet ter plekke werden uitgepakt. Grappig zo’n feestje, ik heb van tevoren toch even wat research moeten doen over hoe dat dan werkt; Moet je geld meegeven voor het eten? (op dit feest niet) Wat geef je? (Iets van LOL wou ze) Hoe duur? (Wij tikte zomaar 25,- af) Blijf je als ouder wachten? (Nee). Ik heb ook nog een les geleerd, de volgende keer zorgen we dat er een naamkaartje bij de cadeautjes zit, nu weet miss Sanders niet van wie ze de lol aan LOL heeft te danken.
René is ook lekker zijn draai aan het vinden en ging vorig weekend met een groep collega’s een biertje drinken. Dat zouden we eigen ook graag samendoen, maar op dit moment hebben we nog niet de mogelijkheid om onze kinderen ergens naar toe te brengen of een buur waar ze bij calamiteiten terecht kunnen. Hopelijk komt dat nog. Zeker met de Gekke Moandaag in het vooruitzicht mis ik samen naar de kroeg wel. Gelukkig hebben wij een relatie waarin we elkaar gunnen om zoveel mogelijk ervaringen op te doen. Dat betekent dat we af en toe een stapje terugzetten voor de ander zodat hij of ik iets kunnen ondernemen wat op ons wensenlijstje staat. Voor René betekent dit bijvoorbeeld dat hij zich heeft aangemeld om samen met zijn collega’s naar Indianapolis 500 te gaan. Hoe vet is dat!
Ook ik ben mijn eigen weg aan het zoeken door me in te schrijven voor vrijwilligerswerk op school en deel te nemen aan PTA en een workshop (kom ik nog op terug). Ik vind dat niet alleen leuk maar wil ook graag mijn Engels opkrikken zodat ik straks in Nederland zonder moeite in het Engels trainingen en teamcoaching kan aanbieden (we hebben toch veel bedrijven waar Engels de voertaal is). Het is niet dat ik met nu niet kan behelpen, maar ik mis nog een bepaalde snelheid en gevatheid in het vinden van woorden. Op dit moment ben ik in het Nederlands een stuk creatiever (en grappiger) dan in het Engels.
Het schrijven van deze blog heeft naast waanzinnig leuke reacties ook nog een (of meer) uitje opgeleverd. We werden gespot door een aantal Nederlanders hier in de regio. Vandaag rijden we naar Lexington om een bakkie te doen en hotdogs met ze te eten, super leuk. Daar gaan we ons dan nu ook klaar voor maken.
Wordt vervolgd.